Oldskool gaming @ Mediamatic!

Sinds 18 december kun je naar hartelust gamen op verschillende oude arcadekasten bij Mediamatic Amsterdam. De kasten zullen drie maanden lang (tot 27 maart) blijven staan, dus er is tijd zat om minstens één dagje een duik te nemen in de gamesgeschiedenis.

Gamekings ging op bezoek en maakte deze leuke reportage: Roadtrip Mediamatic Arcade

Ik ruik een schoolreisje..


Meer info op: Mediamatic Arcade

Week 4: Receptie - leesvragen

– Gunter, B. Psychological Effects of Video Games. Hoofdstuk 9, pp. 145-160.

Bij het lezen van dit artikel rijst de vraag: in hoeverre worden games geacht bestaande therapeutische methoden te kunnen vervangen?

– Goldstein, J. Violent Video Games. Hoofdstuk 22, pp. 341-357.

Goldstein toont in zijn artikel het verschil tussen aggressive play en aggressive behaviour aan. Na het spelen van gewelddadige videogames vertonen de spelers vaak meer aggressive play in het echte leven, wat inhoudt dat zij gedragingen vertonen zonder de bedoeling elkaar pijn te doen. Is dit vergelijkbaar met de notie van spelen zoals Johan Huizinga beschrijft in zijn boek Homo Ludens?

– Griffiths, M. & Davies, M. Does Video Game Addiction Exist? Hoofdstuk 23, pp. 359-369.

Griffiths en Davies concluderen in hun artikel dat er op het moment van schrijven (2005) er nog maar weinig onderzoek is gedaan naar 'gameverslaving'. De gedateerdheid blijkt vooral in hun verwijzing naar de DSM-III-R, terwijl onderhand de DSM-V al zijn intrede heeft gedaan. Vijf jaar geleden viel er blijkbaar nog weinig concreets te zeggen over 'gameverslaving', maar hoe staat het tegenwoordig met het onderzoek?

Kadervraag:

Over het algemeen blijkt uit de teksten dat op het moment van schrijven, in 2005, er nog weinig concrete bevindingen zijn op het gebied van gaming en de psychologische werkingen ervan. Gamestudies als discipline is tegenwoordig, in 2010, volop in ontwikkeling, maar in hoeverre wordt er in de psychologie (en andere sociale wetenschappen) serieus aandacht geschonken aan gaming? In de DSM-V wordt er in ieder geval niets vermeld over pathologisch gamen, enkel een beetje over pathologisch gokken.

Week 3: Identiteit - leesvragen

– Richard, B. & Zaremba, J. Gaming with Grrls: Looking for Sheroes in Computer Games, Hoofdstuk 18, pp. 283-300

De besproken 'sheroes' zoals Lara Croft en Xena worden getypeerd als stereotype mannelijke rollen:“This kind of independence and self-assertion corresponds to the stereotype of the male hero.” (Schmidt, 1999, p. 36)(p. 284). Het actie-element wordt nogmaals benadrukt door te stellen dat het sterkste wapen van de gameheldinnen hun lichaam is:”the strongest weapon of the game heroines is their body, in the sense of a multifunctional digital bodyweapon.” (p.294).

Mijn vraag hierbij is: geldt het niet in net zo een mate voor mannelijke gamehelden? Zijn zowel mannelijke als vrouwelijke gamehelden niet onderhevig aan de (masculine) stereotypen?

– Bryce, J. & Rutter, J. Gendered Gaming in Gendered Space. Hoofdstuk 19, pp. 301-310.

Wat voor consequenties heeft het vaststellen dat de 'game sphere' dominant masculine van aard is?

– Everett, A. Playing With Race in Contemporary Gaming Culture. Hoofdstuk 20, pp. 311-325.

Stereotypes in games zijn de symptomen van structurele raciale vooroordelen in real life. In hoeverre spelen deze vooroordelen een rol in games die ver van de realiteit staan, waar de personages niet menselijk van aard zijn?


Kadervraag:

In hoeverre is commercialiteit bepalend in de reproductie van stereotypen en vooroordelen in games?

Videobronnen voor onderzoek

Dit zijn drie video's ter inspiratie van mijn onderzoek. Vooral de video van Jesse Schell is het bekijken waard.


When Games Invade Real Life - Jesse Schell



The Game Layer - Seth Priebatsch


Gaming Can Make A Better World - Jane McGonicall

Week 2: Games en/als participatie

Leesvragen:

– Raessens, J. Computer Games as Participatory Media Culture. Hoofdstuk 24, pp. 373-388.

Raessens gaat uit van 'active audience' (p. 375), maar benadrukt ook de 'lust premium' (p. 378) van de mens. Hoe weet Raessens deze twee concepten te combineren?


– Salen, K. & Zimmerman, E. Game Design and Meaningful Play. Hoofdstuk 4, pp. 59-79.

Salen en Zimmerman spreken over game design als een nieuwe, aparte wetenschappelijke discipline. Waarom is hier een aparte discipline voor nodig? Geven zij, door gebruik te maken van psychologische en sociologische inzichten, niet al aan dat game design door middel van andere disciplines net zo goed te bestuderen is?


– Prensky, M. Computer Games and Learning: Digital Game-Based learning. Hoofdstuk 6, pp. 97-122.

Prensky schetst een mooi, optimistisch toekomstbeeld van educatieve games en hoe deze zo goed en leuk mogelijk gemaakt moeten worden, zodat iedereen het spel kan en/of wilt spelen. Ik refereer in dit geval aan één van de digital game-based principles die Prensky op heeft gesteld, namelijk “is this game fun enough that someone who is not in its target audience would want to play it (and would learn from it)?”. Dit illustreert voor mij de vraag: komt er niet te veel nadruk te liggen op het instrument, het medium, en raakt hiermee de discussie niet steeds verder verwijderd van de kern, namelijk (goed) onderwijs?


Kadervraag:

In hoeverre is het nog mogelijk om in een game te handelen als een individuele agent? Zijn games te gestructureerd en gedetermineerd om daadwerkelijk te kunnen participeren ('interacteren')?

 Zijn regels en afbakening noodzakelijk voor vermaak?

Foto's excursie WZZRD

De WZZRD

Nintendo Wii

Dames aan de Wii

Xbox Kinect

 Guitar Hero was ook erg populair

 

Racen met de PS3

 

Kolonisten van Catan! Kan natuurlijk ook

Into the Magic Circle: Excursie naar WZZRD

Op woensdag 1 december gingen wij met zijn allen naar het gamecafé 'WZZRD' in Enschede Drienerlo. De bedoeling was om simpelweg een dagje zelf te gaan gamen en zoveel mogelijk verschillende games en consoles te proberen.

Ik ben zelf eerst wat rond gaan lopen en te kijken wat en hoe iedereen aan het spelen was. Veel mensen moesten zich eerst nog een beetje oriënteren in de verschillende mogelijkheden. Het waren toch vooral de meisjes die bij binnenkomst nog niet helemaal goed wisten wat ze er mee aan moesten. Uiteindelijk werd er vooral gekozen voor de Nintendo Wii, en toen alle Wii's bezet waren, de PC's. Opvallend genoeg wisten de meeste jongens vrij snel hun weg te vinden, en dan wel vooral richting de PC's. Game naar voorkeur was overduidelijk ' Call of Duty: Modern Warfare 2'.
    Na een tijdje ben ik ook achter een PC gaan zitten en ben toen samen met wat anderen 'Left4Dead 2' gaan spelen. Dit is een shooter waarin je met een paar anderen terecht komt in een wereld vol met zombies die je met een uitgebreid arsenaal aan wapens kunt neerschieten. Voor ik het wist zat ik, samen met drie anderen, ongeveer anderhalf uur lang achter elkaar dit vol enthousiasme zitten spelen. Het beste aan het spel vond ik het samenwerkingselement. Co-operative campaign mode heb ik altijd al wel leuk gevonden in games, maar in 'Left4Dead 2' vond ik het bijzonder goed uitgewerkt. Zo gebeurde het wel eens dat iemand door een bepaalde soort zombie aangevallen werd waardoor diegene de controle verloor over zijn (of haar) personage, en dat dan één van de teamgenoten te hulp moet schieten. Soms moet iemand anders je overeind moet helpen voordat je verder kunt. Dit zorgde er voor dat wij met zijn vieren samen erg betrokken raakten in het verhaal, en veel rekening met elkaar probeerden te houden. Deze ervaring benadrukte nogmaals dat het sociale aspect van gamen heel erg belangrijk is geworden voor mij, zoals ik ook al heb verteld in mijn eerst post 'Know Thyself'. Ik heb even geprobeerd om in mijn eentje iets te spelen, maar na slechts enkele minuten was ik het al zat, en dan ging ik nog liever meekijken bij anderen.
    Het meekijken was natuurlijk bij de Xbox Kinect erg grappig. Net als ooit bij de EyeToy van Playstation, en ook soms met de Wii, vertoon je soms de meest bizarre lichaamshoudingen zonder dat je er zelf (veel) erg in hebt. Ik heb toen ook voor het eerst met de Kinect gespeeld, en ik vond het wel redelijk vermakelijk. Qua spelaanbod lijkt het nogal op de Wii toen die net uitkwam; enkel een paar simpele spellen waarbij niet te veel ingewikkelde gebaren nodig zijn, en de graphics vrij weinig voorstellen. De reactiesnelheid van de Kinect was niet slecht, maar minder goed dan ik had verwacht. De spellen die beschikbaar waren konden mij in ieder geval niet genoeg boeien om het langer te blijven spelen.

Al met al, was het een leuke dag. Ik heb me eerlijk gezegd een beetje verbaasd over enkele meisjes die hadden aangegeven dat ze nooit games speelden, maar toch vrij enthousiast en goed alles oppikten. Ik begon me daardoor verder af te vragen in hoeverre het aan de games en/of consoles liggen dat bepaalde mensen (bijv. vrouwen) niet gamen, of dat het iets meer structureels is. Dit is iets om verder te onderzoeken in de loop van de cursus, en eventueel daarna nog.

Kinect fail

Woensdag dus een excursie naar de WZZRD in Enschede (Drienerlo!), waar we onder andere de Kinect van Xbox kunnen gaan uitproberen. Hopelijk houden we er niet te veel blessures aan over..

Week 1: Know Thyself

Hallo Gamecultuur 2010. Mijn naam is Dongwei Su en ik ben een gamer. De afgelopen jaren minder actief als ‘bedrijvend’ gamer, maar een gamer desalniettemin. Mijn nieuwste hardware is een Playstation 2 (PS2) met games waarvan ik enkele nog steeds nauwelijks heb aangeraakt. Ik ben blij dat ik ze heb, en er zijn nog veel meer (PS2) games die ik graag zou willen hebben, maar ik kom er simpelweg niet meer aan toe om ze te spelen. Mijn prioriteiten zijn veranderd, maar de affiniteit voor games is altijd bij me gebleven. Deze affiniteit werd al vroeg opgewekt op in mijn kindertijd toen wij thuis van kennissen een Atari 2600 kregen met twee cartridges. Eén cartridge met een verzameling sportgames, zoals o.a. Pong, en één cartridge met een verzameling actiongames, zoals o.a. Asteroids. Dit was in de tijd van de eerste Nintendo (NES) dus eigenlijk liepen wij hopeloos achter, maar toch hebben ik en mijn broer ons ontzettend vermaakt met onze oude Atari. Ik kan het nog steeds maar met moeite accepteren dat mijn moeder deze ooit in een verhuizing zomaar weg heeft gedaan.

Atari 2600 (1977)

De Atari werd later vervangen door een Chinese console gebaseerd op de Nintendo (NES), vers van de zwarte markt. Hier kon je cartridges voor kopen waar variërend van 1 tot 200 NES-games op stonden. Ik besefte jaren later pas dat het ontwerp van het apparaat een directe kopie was van de Nintendo Famicom, waardoor ik nog meer nostalgie ontwikkelde ten opzichte van mijn oude, illegale, Famicom knock-off.

Nintendo Famicom (1983)

Mijn voorliefde voor oldschool (arcade) games werd in deze tijd gevormd, die op de dag van vandaag nog steeds aanwezig is. Als ik op mijn laptop game, dan is het vrijwel alleen nog maar via emulators (programma’s waarmee je andere systemen ‘simuleert’). Dit zijn voornamelijk Super Nintendo (SNES), Gameboy Advance (GBA), Sega Genesis en arcade games (NeoGeo, Mame). Tegenwoordig is het ook mogelijk om deze emulators op je smartphone te zetten, dus ik heb altijd een NES, SNES en een GBA mee in mijn broekzak.

Met mijn eerste PC (486 SX) werd mijn ‘game-smaak’ uitgebreid met strategygames, zoals Dune 2 en Command & Conquer, en tegenwoordig, Starcraft. Strategygames vind ik nog steeds heel leuk om te spelen, maar ik heb geen specifiek genre die bovenaan de lijst staat. Als ik zou moeten kiezen, dan staan RPG’s (Role-playing games), Beat ‘em ups (‘vechtspellen’) en arcade games wel bovenaan. Om nog even de nerd uit te hangen, noem ik gewoon wat namen van developers die ik leuk vind: Squaresoft (Square/Enix), Namco, Capcom, Sega, Nintendo, Blizzard, Clover Studios en Team ICO. De game ICO, van de laatsgenoemde ontwikkelaar, staat erg hoog in mijn lijstje van all-time favoriete games (die ik gespeeld heb). Samen met de Final Fantasy serie, Tekken serie, Chrono Trigger, Super Mario Bros. (vooral deel 3), Zelda serie en Super Metroid. Etc. etc.

Ik houd eigenlijk gewoon van gamen in het algemeen. Ik heb nooit veel online gegamed, maar wel veel multiplayer met vrienden. Hier haal ik tegenwoordig ook het meeste plezier uit, want in mijn eentje houd ik het nooit meer lang vol. Dit inspireert ook mijn academische motivaties in bestuderen van gamecultuur in de sociale aspecten ervan. Ik merk dat ik snel vrienden maak wanneer ik met vreemde mensen aan de praat raak over games, en vooral als blijkt dat we dezelfde specifieke games leuk vinden. Dit komt in principe overeen met het algemene fenomeen van subculturen, en gaming is simpelweg een inhoudelijke invulling die ik interessant vind. Voordat ik begon aan de premaster van Nieuwe Media en Digitale Cultuur, heb ik de bachelor Algemene Sociale Wetenschappen gedaan, waarin ik mij in het bijzonder interesseerde in identiteitsprocessen. Dit is ook het thema die ik graag verder zou willen bestuderen in deze cursus. Ik ben benieuwd naar in hoeverre mensen het ‘gamer-zijn’ opnemen in hun identiteit, en hoe bewust gamers omgaan met hun identiteit als gamer. Ik ben redelijk bewust van mijn positie waarin ik mezelf dus wel zie als een gamer, ook al ben ik niet veel meer daadwerkelijk aan het gamen. 

 

ICO (2001)